Ο Επιγονοπιδομηριαίος πόνος περιγράφει τον πόνο ο οποίος σχετίζεται με την επιγονατιδομειριαία άρθρωση. Ο πόνος αυτός ταλαιπωρεί ένα μεγάλο αριθμό ατόμων, δυστυχώς ομως φαίνεται να έχει λίγες αποτελεσματικές θεραπείες. Η χονρομαλακιση της επιγονατίδας, τενοντίτιδα της επιγονατίδας και σύνδρομο επιγονοπιδομηριαίου πόνου είναι όλα ονόματα που χρησιμοποιούνται για την περιγραφή των διαφόρων τύπων επιγονοπιδομηριαίου πόνου συχνά εξουθενωτικού. Ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος οφείλεται στον τρόπο θεραπείας ο όποιος επικεντρώνεται συχνά στην άρθρωση του γόνατου. Στην πραγματικότητα, το γόνατο μπορεί να είναι ο χώρος που παρουσίαζεταιο πόνος ο οποίος μπορεί να δημιουργείτε από το ισχίο ή την ποδοκνημικής. Όταν έχουμε το γόνατο στο επίκεντρο της θεραπείας, τότε πολλές φορές εστιαζόμαστε στο σύμπτωμα αντί στα πραγματικα αιτία. Με άλλα λόγια η θεραπευτηκη προσεκιση εστιάζεται στην εξάλειψη το βασικό σύμπτωμα αντί να προσπαθεί να εξαλείψει τα αιτία.

Τρέχουσες έρευνες οδηγούν στο συμπέρασμα ότι πολλές από τα προβλήματα ύπερεχει χρίσης του στο γόνατο δεν οφείλονται πάντα σε προβλήματα στο γόνατο. Όλες οι ονομασίες προβλημάτων που αναφέρονται στην εισάγωγη μπορεί στην πραγματικότητα να οφείλονται στην αστάθεια του ισχίου  που παρουσιάζεται ως πόνος στο γόνατο (Powers, 2003).

Το παράδειγμα που χρησιμοποιείται συχνά για να περιγράψει αυτή την σχέση είναι αυτό που αναφέρεται ως το τράβηγμα του σχινιού. Αν βάλουμε μια θηλιά χαλαρά γύρω από το λαιμό σας και την τραβήξουμε προς τα πάνω, θα νιώσετε πόνο στο πίσω μέρος του λαιμού. Αν απλώς σταματήσει το τράβηγμα του σχοινιού ο πόνος στον λαιμό σας θα εξαφανιστεί. Το γεγονός είναι ότι δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα στο λαιμό σας. Ο λαιμός ήταν απλά το τελικό σημείο στο οποίο εφαρμοζόταν η έλξη. Αυτό είναι πολύ παρόμοιο με το αποτέλεσμα οταν ομεσο και μέγα γλουτιαίο προκαλη πιεση στην πλατιά περιτονία με συνέπεια τον πόνο στο γόνατο. Η πλατεία περιτονία μεταδίδει την δυνάμεις από το μέσο γλουτιαίο στον τένοντα της επιγονατίδας. Για κάποιο λόγο ο τένοντας της επιγονατίδας αισθάνεται το πόνο οπως συμβαίνει και με το τράβηγμα του λαιμού με το σχοινί.

Μια άλλη πιθανή αιτία που μπορεί να προκαλεί επιγονοπιδομηριαίου πόνο είναι ακούσια απώλεια κινητικότητας της ποδοκνημικής. Η προσπάθεια των προπονητών για σταθεροποιηση των ποδοκνημικων των αθλητών με ψηλά παπούτσια και ταινία σταθεροποίηση έχει οδηγήσει πολλούς αθλητές που έπαιζαν με αστραγάλου που λειτουργούν σαν να ήταν λιωμένο. Η πραγματικότητα είναι ότι στο άθλημα της καλαθοσφαίρισης (ηγετικό άθλημα για την παρουσιάσει επιγονοπιδομηριαίου πόνου) τα σοβαρά διαστρέμματα στην ποδοκνημικής έχουν μειωθεί, ενώ αντίθετα ο επιγονοπιδομηριαίος πόνος έχει φτάσει σε επίπεδα επιδημίας.

Η επιθυμία για υπερβολική σταθεροποίηση της ποδοκνημικής έχει οδηγήσει σε ένα φαινόμενο που αποκαλούμε σήμερα ψιλo διάστρεμμα ποδοκνημικής “high ankle sprain” και σε  επιδημία προβλημάτων τενοντίτιδων της επιγονατίδας. Το ψιλo διάστρεμμα της ποδοκνημικής ήταν σχεδόν άγνωστο πριν είκοσι χρόνια, αυτό μας δείχνει ότι μπορεί να είναι ένα υποπροϊόν της υπερβολικής σταθεροποίηση της ποδοκνημικής. Αντίθετα στο ποδόσφαιρο έχουμε λιγότερα προβλήματα στην ποδοκνημική και την επιγονατίδα. Αυτό μπορεί να συσχετιστεί άμεσα με το γεγονός ότι οι ποδοσφαιριστές χρησιμοποιούν ελαφριά με χαμηλό κόψιμο παπούτσια, παίζουν σε γήπεδο με χορτάρι και αφοσιώνουv λιγότερο χρόνο για την προπόνηση που αφορά την σταθεροποίηση της ποδοκνημικής. Το τροποσ που προπονουτε η ποδοσφεριστεσ πιθανον να πρασταευ τα γονατα και την ποδοκνιμικη.

Κατά την τελευταία δεκαετία, τα αίτια του επιγονοπιδομηριαίου πόνου αποδίδονται στην αδυναμία του έσω πλατύς, την μετατόπιση τις επιγονατίδας και πολυάριθμες άλλες εικασίες. Οι περισσότερες θεραπείες επικεντρώνονται στην προσπάθεια να μειωθεί ο πόνος στο σημείο του παρουσιάζεται με διάφορες θεραπείες (πάγοθεραπειες, περιτύλιξη με ταινίες, υπέρηχους κ.λ.π) Στην πραγματικότητα είναι ότι με ένα πρόγραμμα δύναμης με στόχο τα ισχία και ιδίως το έκκεντρο έλεγχο των καμπτηρών, των προσαγωγων και των έσω στροφέων του ισχίου μπορεί να εξαφανιση των πονο.

Η μελέτη Irand το 2003 με τίτλο Journal of orthopaedic and sports physical therapy ορίζει σαφώς ότι “γυναίκες παρουσιάζουν επιγονοπιδομηριαίου πόνο παρουσιάζουν σημαντική αδιναμια στο με. Η ενδυνάμωση των κάτω ακρών με έμφαση στην σταθερότητα του ισχίου σε όλα τα επίπεδα, σε συνδυασμό με ένα πρόγραμμα μόνοπόδικη πλιομετρικη προπόνηση για την ενεργοπιση των νευρικών στοιχείων σταθεροποίησει μπορεί και να επιτρέψει στα περισσότερα άτομα να τα ξεπεράσουν μακροχρόνια αυτά τα προβλήματα.

Πρόσφατες έρευνες έχουν παρουσίαση τα ακόλουθα στοιχεία

•  Ο Michael Boyle στο βιβλίο του Advances Functional Training ανάφερε ότι όλη η αθλητές που επισκεπτόταν το κέντρο του και παρουσίαζαν επιγονοπιδομηριαίος πόνο αξιολογούταν για αδυναμία του μέσο γλουτιαίο. Με τα από τρία χρονιά αξιολογήσεων διαπιστώθηκε σχεδόν 100% συσχέτιση μεταξύ επιγονοπιδομηριαίου πόνου και αδυναμία μέσου γλουτιαίων. Όλοι οι αθλητές με επιγονοπιδομηριαίου πόνο είχαν αδυναμία στο μέσω γλουτιαίο στην πλευρά που παρουσιάζονταν ο πόνος. Μασάς μαλακών μορίων στο γλουτιαίο με ρολό αφρός προκάλεσε σημαντική μείωση του πόνου σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις. Οι περισσότεροι είχαν επίσης σημαντική αδυναμία όταν εξετάζονταν στην χειρωνακτική δοκιμή του μέσω γλουτιαίο.
•  Επίσης, ο Boyle στο ίδιο βιβλίο ανωφερή ότι μετά από περεταίρω αξιολόγηση διαπιστώθηκε και αδυναμία στην ομάδα των προσαγωγών. Η αδυναμία της ομάδας των προσαγωγών, συμφώνα με τον Boyle οφειλόταν στην υποκαταστήσει της λειτουργίας τους από τους καμπτήρες του ισχίου. Επίσης, αναφέρει ότι στου προσαγωγού εντοπιστήκαν και σημείο πυροδότησης πόνου.
• Είναι σαφές οπό τα ταυτόχρονα αιτία αλλά και από την άποψη της λύση ότι το πρόβλημα του επιγονοπιδομηριαίος πόνου οφείλετε στην κυριαρχία του ολιβεου επίπεδου ως προπόνηση, η όποια δίστιχος επικρατή. Η κυριαρχία του ολιβεου επίπεδου δημιουργείτε κύριος από την χρίσει ασκήσεων οπού και τα δυο πόδια βρίσκονται στο έδαφος. Είναι σαφές ότι το κλειδί για την επίλυση βρίσκεται στην σταθεροποίηση του ισχίου, γονάτου και του πόδια με κίνησης στο μετωπιαίο επίπεδο. Για αυτό οι μόνοποδικες ασκήσεις πρέπει να χρησιμοποιούνται τόσο στην προπόνηση δύναμις όσος και στην προπόνηση ισχύος για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων.

Επιπλέον, η μόνoποδικη προπόνηση δύναμης πρέπει να επικεντρώνονται γύρω από την αποκαλουμένη μονοποδικη στήριξη όπως το κάθισμα στο ένα πόδι και παραλλαγές της άρσης θανάτου. Ασκήσεις που έχουν ο στόχο την άρθρωση του γόνατο όπως προβολές και προβολές με το πίσω πόδι στο πάγο μπορεί να παρέχουν επαρκή πίεση στο οβελιαίο επίπεδο, αλλά δεν παρέχουν επαρκή πίεση στο μετωπιαίο ή εγκάρσιο επίπεδο. Ο αθλητής πρέπει να στέκεται στο ένα πόδι και το αντίθετο πόδι να μην έχει επαφή με το δάπεδο ή οποιοδήποτε άλλο αντικείμενο. Η διαρκής στήριξη στο ένα πόδι και το κάθισμα στο ένα πόδι μετατρέπονται σε ασκήσει τριών επίπεδων, ακόμα και αν ο αθλητής κινείται μόνο το οβελιαίο επίπεδο. Έχοντας μόνο το ένα πόδι σε επαφή με το έδαφος προκαλούνται δυνάμεις τις δομές του ισχίου (επαγωγοί και των έξω στροφή) ώστε να σταθεροποιηθεί ενάντια στη μετακίνηση και στα δύο επίπεδα μετωπιαίο και εγκάρσιο. Αν και γενικά πρέπει να εκτελούμε τις ασκήσεις με πλήρη εύρος κίνηση, στην άσκηση κάθισμα στο ένα πόδι αυτό γίνεται προοδευτικά, για την αναπτύξει τον έλεγχο του ισχίου. Ο στόχος είναι πάντα να φτάσουμε σε πλήρη εύρος κίνησης ελεύθερα (Φωτογραφία 1) με το βάρος του σώματος πριν από την προσθήκη οποιασδήποτε εξωτερικής αντίστασης. Εντούτοις, θα πρέπει να χρησιμοποιούμε δυο μικρούς 5 Kg αλτήρες για τη μετατόπιση του βάρους προς τη φτέρνα.

Michael Boyle