Όταν βγαίνω από ένα μάθημα yoga ακούω συνέχεια φράσεις όπως: «Δείχνεις τόσο ευτυχισμένη!», «Μα πόσο χαρούμενη είσαι!». Και μεταξύ μας, είναι η αλήθεια. Συνηθίζω να χαμογελάω στον καθρέπτη, αλλά χαμογελάω ακόμα περισσότερο όταν κάνω μάθημα yoga! Είμαι τόσο ευγνώμων που μπορώ να κινώ το σώμα μου και να μεταφέρω τη μαγεία της yoga στους μαθητές μου, που τα γέλια και η χαρά είναι έκδηλα.

Ξέρω βέβαια ότι οι περισσότεροι δάσκαλοι yoga δεν συμφωνούν με την έννοια του γέλιου την ώρα ενός yoga session, αφού έχουν συνηθίσει σε συγκεκριμένους κανόνες. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και για όσους μόλις γνώρισαν τον κόσμο της yoga ή δεν συμπαθούν τους κανόνες.

Οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν τις asanas ως μια μορφή σωματικής τιμωρίας ή ως μια πνευματική διεργασία που θα πρέπει να την αντιμετωπίζουμε με τη δέουσα ευλάβεια. Για μένα οι asanas μπορεί να μην κρύβουν καμία θρησκευτική έννοια, όμως με γεμίζουν ενέργεια και χαρά. Γιατί, αν κάτι δεν με γεμίζει χαρά, τότε απλώς χάνει το νόημά του και μου στερεί την ενέργεια.

Ως δασκάλα yoga δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από την ασφάλεια των μαθητών μου. Έχοντας αυτό κατά νου, το δεύτερο πιο σημαντικό είναι να δώσω στους μαθητές μου την ευκαιρία να παίξουν, να ανακαλύψουν, να μοιραστούν, να χαρούν, να διασκεδάσουν και κυρίως να γελάσουν με την καρδιά τους στο μάθημά μου.

Φανταστείτε να δουλεύετε με τους μαθητές σας τη στάση «κοράκι». Τι θα τους έλεγε ένας κλασικός δάσκαλος yoga; Κάτι σαν «Τοποθετήστε τις παλάμες στο ματ, ρίξτε το βάρος μπροστά, φέρτε τα γόνατα στους τρικέφαλους και ισορροπήστε!». Μια ολόσωστη καθοδήγηση που όμως δεν εμπνέει και δεν καλεί τους μαθητές να αφήσουν τη φαντασία τους ελεύθερη.

Σκεφτείτε το ενδεχόμενο να προσθέσετε κάτι που να θα εξάψει τη φαντασία τους, όπως μια γνωστή ιστορία. Αν θα χρησιμοποιούσα μια ιστορία, θα ήταν βασισμένη στη τηλεοπτική σειρά Game of Thrones και θα έλεγα κάτι σαν: «Κοράκια! (τοποθετείστε παλάμες στο ματ) Καλείστε να κάνετε το καθήκον σας και να παραδώσετε ένα ζωτικό μήνυμα στον Βασιλιά του Βορρά! (ρίξτε το βάρος σας προς τα εμπρός) Υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι, οπότε πρέπει να παραμείνετε θαρραλέοι. (φέρτε τα γόνατα στους τρικεφάλους) Ο χειμώνας έρχεται! “(και η ισορροπία!)»

Αν δείτε ότι οι μαθητές σας δυσκολεύονται, μπορείτε να τροποποιήσετε την ιστορία και να προσθέσετε μια πρόκληση που δεν περιμένουν, όπως οι ψυχροί άνεμοι του χειμώνα που τους πετάνε εκτός πορείας. Δώστε τους την άδεια να διακόψουν την άσκηση όποτε το χρειάζονται, επειδή μπορεί η στάση «κοράκι» να είναι ζωτικής σημασίας, αλλά το ίδιο ισχύει και για τους ίδιους.

Πώς μπορούμε λοιπόν να δημιουργήσουμε έναν πραγματικά παιχνιδιάρικο χώρο yoga;

Ας σκεφτούμε δημιουργικά και πιο ελεύθερα και να φέρουμε το γέλιο στις τάξεις μας.

• Το πρώτο βήμα είναι τα όρια. Οι μαθητές πρέπει να ξέρουν ακριβώς τι επιτρέπεται και τι όχι, τι είναι ασφαλές και τι δεν είναι. Κυρίως όμως πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι στο συγκεκριμένο session yoga, το γέλιο και το παιχνίδι όχι μόνο επιτρέπονται αλλά είναι απαραίτητο κομμάτι της διαδικασίας.
• Το δεύτερο είναι η αμφισβήτηση. Το να αμφισβητήσουμε ως δάσκαλοι yoga όλα τα απαρχαιωμένα πρότυπα που πλέον δεν εξυπηρετούν τους μαθητές μας και περιορίζουν αντί να απελευθερώνουν.
• Αρχικά κλείνουμε τα μάτια και σκεφτόμαστε τι θέλουμε να ακούγεται από την τάξη μας: απόλυτη ησυχία ή άφθονα γέλια;
• Αποφασίζουμε αν θέλουμε να έχουμε αυστηρούς κανόνες. Για παράδειγμα, θέλουμε οι μαθητές μας να ακολουθούν ένα αυστηρό χρονοδιάγραμμα και να είναι στην ώρα τους ή να αφήσουμε ανοιχτή την πόρτα και να μπορούν οι μαθητές να έρχονται και να γίνονται ένα με τους υπόλοιπους ανεξάρτητα από την ώρα προσέλευσης;
• Και τώρα έφτασε η πιο ωραία στιγμή του μαθήματος. Η στιγμή που θα τους δώσουμε αφορμές για να κινηθούν, να μοιραστούν όμορφα συναισθήματα και να γελάσουν με την ψυχή τους.
• Πώς γίνεται αυτό; Προσωπικά χρησιμοποιώ τις ιστορίες. Φανταστικές ιστορίες που καλούν τους μαθητές να γίνουν μέρος τους, να ταξιδέψουν και να ζήσουν όχι μόνο ένα μάθημα yoga, αλλά μία συναρπαστική εμπειρία.
• Ένα άλλο αποτελεσματικό μέσο είναι να ζητήσουμε από τους μαθητές μας να σκεφτούν, να κινηθούν και να γίνουν και πάλι παιδιά! Απλώς δοκιμάστε το και θα εκπλαγείτε από αυτό που συμβαίνει. Οι μαθητές απελευθερώνονται, ξεχνάνε κάθε σκοτούρα, νιώθουν καλά με το σώμα τους, εκφράζονται και κυρίως γελάνε. Γελάνε χωρίς να τους νοιάζει η γνώμη των άλλων και γελάνε δυνατά.
• Εξίσου σημαντικό είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι σε αυτή την ιστορία που μας κάνει να χαμογελάμε δεν είμαστε μόνοι. Μπορεί να έχει ο καθένας το ματ του, όμως είμαστε όλοι μαζί και αυτό αρκεί για να νιώσουμε υπέροχα ως ομάδα.
• Τι άλλο λείπει για να ολοκληρωθεί ένα τέλειο και ευχάριστο session yoga; Να φτιάξουμε ατμόσφαιρα! Εξασφαλίζουμε την ιδανική θερμοκρασία, το ιδανικό φως και τα ιδανικά έλαια που θα εμπνεύσουν κάθε μάθητή μας.

Το μόνο που έχει μείνει είναι να κοιτάξουμε γύρω μας και να δούμε αν οι μαθητές μας χαμογελούν. Δείχνουν ευτυχισμένοι; Αν όχι, ας αναρωτηθούμε αν έχουμε κάνει σωστά όλα τα βήματα και αν πραγματικά έχουμε δημιουργήσει ένα μάθημα που προσκαλεί τους μαθητές να περάσουν όμορφα. Κυρίως όμως ας αναρωτηθούμε αν πρώτα από όλους, εμείς οι ίδιοι, οι δάσκαλοι περνάμε καλά και χαμογελάμε.

Γιατί εμείς είμαστε οι πρώτοι που πρέπει να νιώσουμε ελεύθεροι να χαμογελάσουμε, να παίξουμε, να εκτεθούμε και να γελάσουμε. Με την καρδιά μας και αληθινά.