Κάμψη του ισχίου

Η γνώση της εμβιομηχανικής της κάμψης του ισχίου είναι ένα σημαντικό εργαλείο στην σύγχρονη προπονητική. Η έλλειψης κατανόηση γενικά στην κάμψη του ισχίου και ιδιαίτερα στη δράση του ψοΐτη και του λαγόνιου οφείλετε στην χρησιμοποίηση του όρο “καμπτήρες ισχίου” ως γενικό όρο για την αναφορά σε πέντε βασικούς μύες. Η τρεις εκ των οποίων έχουν σαφώς διαφορετικές θέσεις και μοχλούς από τους άλλους. Αυτό βέβαια ισχύει και για πολλές άλλες ομάδες μυών.

Ο Sahrmann στο βιβλίο “Diagnosis and Treatment of Movement Impairment Syndromes” εξηγεί πολλά από τα προβλήματα αυτά, ιδίως στις κάμψεις του ισχίου. Το κλειδί για την κατανόηση της κίνησης της κάμψης του ισχίου προέρχεται από την εξέταση των ανατομικών διάφορων των εμπλεκόμενων μυών. Υπάρχουν πέντε βασικοί μύες που είναι σε θέση να βοηθήσουν στην κάμψη του ισχίου ο Τείνων την Πλατεία Περιτονία (ΤΠΠ), ο Ορθός Μηριαίος, ο Ραπτικός, ο Λαγόνιος και ο Ψοΐτης. Οι δύο από αυτούς τους μύες έχουν σαφώς διαφορετική δράση και μοχλούς.

Όπως συμβαίνει συχνά, το κλειδί βρίσκεται στις διαφορές και όχι στις ομοιότητες. Ο ΤΠΠ, ο Ορθός Μηριαίος και Κτενίτης, εκφύονται από την λαγόνια άκανθα. Αυτό σημαίνει ότι όλοι αυτοί οι μύες είναι σε θέση κάμψουν το ισχίο μέχρι το επίπεδο των 90 μοιρών (λειτουργία των αρχών της μηχανικής των μοχλών). Ο ψοΐτης εκφύεται από την οσφυϊκή μοίρα και ο Λαγόνιος από την πρόσθια κάτω λαγόνια άκανθο. Αυτό δημιουργεί δύο διακριτές διαφορές μεταξύ των άλλων καμπτηρών.

1. Ο μείζων ψοΐτης δρα άμεσα στην σπονδυλική στήλη. Ενδεχομένως ως σταθεροποιητικός παράγοντας του λαγόνιου και ενδεχομένως ως καμπτήρας.
2. Η ψοΐτης και λαγόνιος είναι οι μονή καμπτήρες του ισχίων μπορούν να κάμψουν το ισχίο περάν τον ενενήντα μοιρών.

Σε περίπτωση αδυναμίας ή υπό-ενεργοποίησης του ψοΐτη ή του λαγονιού το μηριαίο οστό, μπορεί να κινείται πάνω από το επίπεδο του ισχίου, αλλά δεν είναι από τη δράση του ψοΐτη και του λαγονιού, αλλά από την δυναμική που δημιουργήθηκε από τους άλλους καμπτήρες του ισχίου.

Η αξιολόγηση της λειτουργικότητα του ψοΐτη και του λαγόνιου μπορεί να γίνει με βάση τον έλεγχο Sahrmann. Ο έλεγχος είναι απλός, ο εξεταζόμενος από την όρθια στάση μετακινεί το ενα γόνατο προς το στήθος (μέγιστη κάμψη του ισχίου). Η ανικανότητα να κρατήσει το γόνατο πάνω από τις ενενήντα μοίρες για 10-15 δευτερόλεπτα δείχνει μια αδυναμία του ψοΐτη ή και το λαγονιού.

Photos taken from my phone

Άλλα σημεία που μπορεί να παρατηρηθούν κατά τον έλεγχο είναι:

• Μια κράμπα στην λαγόνια ακρολοφία στην περιοχή του ΤΠΠ.
• Την άμεση κάμψη του κορμού για την αντιστάθμιση της απώλειας κινητικότητας του ισχίου.
• Μια μεγάλη πυελική στροφή προς τα δεξιά ή αριστερά.
• Μια γρήγορη πτώση του ισχίου από την κορυφή και σταμάτημα στο σημείο των ενενήντα μοιρών.

Όλα αυτά δείχνουν ότι ο πελάτης ή αθλητής προσπαθεί να αντισταθμίσει την αδυναμία του ψοΐτη ή του λαγονιού από του υπόλοιπους καμπτήρες. Η κράμπα στο τείνων την πλατεία περιτονίας είναι ένα κλασικό παράδειγμα της προσπάθεια των συνέργων μυών να εκτελέσουν την κίνηση. Ο ΤΠΠ συσπάται έντονα χωρίς όμως να έχει τη δυνατότητα να παραγωγή μεγάλη δύναμη ή να προκαλέσει κίνηση γιατί έχει ήδη μειώσει το μήκος τους και οι μοχλοί τους είναι αδύνατοι. Τα αποτελέσματα κράμπα, οπός παρουσιάζεται κράμπα στον δικέφαλο μηριαίο κατά την εκτέλεση της γέφυρα όταν γλουτιαίος υπολειτουργεί.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οποιαδήποτε έλεγχος του ψοΐτη που γίνεται κάτω από τις ενενήντα μοίρες κάμψει του ισχίου είναι εντελώς άκυρη γιατί ο Τείνων την Πλατεία Περιτονία είναι σε πλεονεκτική θέση. Η κατανόηση της λειτουργιάς του ψοΐτη και του λαγόνιος δείχνει πόσο αδύναμη ή υπό-ενεργοποίηση των μυών αυτό μπορεί να είναι ένα η αιτία πόνου στην πλάτη ή στο τετρακέφαλο. Παρακολουθήστε σε πόσους από τους πελάτες ή οι αθλητές, όταν τους ζητήσετε να φέρου το γόνατο προς το στήθος θα προκαλέσουν άμεση κάμψη στην οσφυϊκή μοίρα. Υπάρχει μια σαφής διάφορα μεταξύ της μεταφοράς του γόνατο προς το στήθος και μεταφοράς του στήθος προς το γόνατο. Επιχειρώντας να φέρει το γόνατο προς το στήθος και πάνω από το επίπεδο του ισχίου ο αθλητής ή ο πελάτης θα χρησιμοποιήσει ή θα επιχειρήσει να χρησιμοποίηση το Ψοΐτης και το Λαγόνιος. Αν δεν είναι σε θέση να το κάνει αυτό μπορεί να οφείλετε σε ένα ή όλους τους πιο κάτω λογούς.

1.  Ο αθλητής ή πελάτης θα κινήσει την σπονδυλική στήλη και το στήθος προς το γόνατο. Κατά την πρώτη παρατήρηση αυτή φαίνεται να είναι το ίδιο, αλλά λαβώνοντας υπόψη τα παραβλήματα στην πλάτη, γίνετε πολύ διαφορετικό. Κάμψη της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης είναι η κύρια αιτία της εκφύλισης των μεσοσποδυίων δίσκων. Οι εν λόγω αθλητές ή οι πελάτες δημιουργούν κάμψη της οσφυϊκή μοίρα για να καλύψουν την απώλεια κινητικότητας του ισχίου.
2. Ο αθλητής ή πελάτης θα χρησιμοποιήσει το TΠΠ και άλλους καμπτήρες του ισχίου για να κάμψει το ισχίο. Στην περίπτωση αυτή, ο αθλητής ή ο πελάτης θα αρχίσει να διαμαρτύρεται για κράμπα στο ΜΠΠ. Αυτό είναι αποτέλεσμα της κατάχρησης του συνεργών μυών και θα προκαλέσει μια συνεργιστική κυριαρχία του ΜΠΠ η όποια θα αύξηση δυσλειτουργία Ψοΐτης ή και Λαγόνιου.
3. Ο αθλητής ή πελάτης θα χρησιμοποιήσει το ορθό μηριαίο για δημιουργήσει την κάμψη του ισχίου. Στην περίπτωση αυτή το αίτιο είναι το ίδιο όπως παραπάνω, μόνο ο ένοχος είναι τώρα ο ορθός μηριαίων. Θα πρέπει να σημειωθεί, ότι οι περισσότεροι έλξη ή πίεση του τετρακέφαλου περιορίζει την πολυκατευθυντική κίνηση του ορθού μηριαίου. Ο πόνος θα είναι αισθητός κοντά στο σημείο παρεμβολής στον τετρακέφαλο περίπου στο μέσον της διαδρομής του μηρού.

Οι πρόσθιοι μύες ψοΐτης και Λαγόνιος παρουσιάζουν όμοια προβλήματα λειτουργικότητας όπως στους οπίσθιους μύες ο γλουτιαίος. Ένας αδύναμος γλουτιαίου θα προκαλέσει συνεργιτική κυριαρχία του οπίσθιου μηριαίου και την έκταση της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης για να αντισταθμίσει την έκταση του ισχίου. Αυτό θα οδηγήσει σε πόνο στην πλάτη, πόνος στο πρόσθιο τμήμα του ισχίου και βράχυνση του οπίσθιου μηριαίου. Στην απέναντι πλευρά ένα αδύναμο ή υπο λειτουργικός ψοΐτη θα προκαλέσει πόνο στην πλάτη από την κάμψη και όχι την έκταση της οσφυϊκής μοίρα, βράχυνση του ΜΠΠ και του ορθού μηριαίου.

Το κλειδί για την πρόληψη των τραυματισμών είναι καλή γνώση της λειτουργικής ανατομίας. Πρέπει να σταματήσουμε τα επαναλαμβανόμενα λάθη του παρελθόντος και να συνειδητοποιήσουμε ότι όλοι έχουμε ακόμη πολλά να μάθουμε από την ανατομική και εμβιομηχανική κατανόηση. Όταν εξετάζουμε τους τραυματισμούς, δεν πρέπει να εστιαζόμαστε πως συνέβηκε αλλά πως δημιουργήθηκαν, η δημιουργία των τραυματισμών διέπεται από τους νόμους της φυσικής και της λειτουργική ανατομία.