Αρθρίτιδα είναι μια μορφή κοινής διαταραχής η οποία χαρακτηρίζεται από φλεγμονή σε μία ή περισσότερες αρθρώσεις.
Θεωρείται ως μία χρόνια φλεγμονώδης πάθηση με σημαντικό βαθμό εκφύλισης της άρθρωσης. Αυτού του είδους η πάθηση επηρεάζει συνήθως όλα τα μέρη της άρθρωσης: τα οστά, τον αρθρικό χόνδρο, τον αρθρικό υμένα και τον ινώδη θύλακο. Υπάρχουν πάνω από 100 είδη αρθρίτιδας όμως η πιο συνηθισμένη είναι οστεοαρθρίτιδα. Άλλα είδη αρθρίτιδας είναι η ρευματοειδής αρθρίτιδα, ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, η ψωριασική αρθρίτιδα, η αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα, η ουρική αρθρίτιδα και άλλες.
ΚΛΙΝΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
Αν και υπάρχουν διάφοροι τύποι αρθρίτιδας, η εκφύλιση της άρθρωσης προκαλεί πολλά κοινά σημεία και συμπτώματα. Τα κοινά συμπτώματα για όλες τις διαταραχές αρθρίτιδας περιλαμβάνουν ποικίλα επίπεδα του πόνου, οίδημα, δυσκαμψία των αρθρώσεων, και μερικές φορές ένα σταθερό πόνο γύρω από την άρθρωση. Χαρακτηριστικό των ατόμων με αρθρίτιδα είναι ότι αντιμετωπίζουν προβλήματα μειωμένης δύναμης και αντοχής.
Αρθριτικές διαταραχές, όπως ο λύκος και η ρευματοειδής μπορεί επίσης να επηρεάσει άλλα όργανα του σώματος με μια ποικιλία συμπτωμάτων:
- Αδυναμία να χρησιμοποιήσει τα χέρια ή τα πόδια
- Αδιαθεσία και αίσθημα κούρασης, πυρετός
- Απώλεια βάρους
- Κακός ύπνος
- Μυϊκούς πόνους
- Τρυφερότητα
- Δυσκολία μετακίνησης
ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ & ΑΣΚΗΣΗ
Οι μελέτες έχουν αποδείξει ότι η άσκηση βοηθάει πολύ τα άτομα με αρθρίτιδα, καθώς είναι ιδιαίτερα ωφέλιμη όσο αφορά τις αρθρώσεις και τους συνδέσμους. Η κινητοποίηση των αρθρώσεων, τους βοηθάει σε μεγάλο βαθμό έτσι ώστε να διατηρήσουν ένα καλό εύρος κίνησης και μια σταθερότητα. Η επιπλέον υποστήριξη των αρθρώσεων επιτυγχάνεται με την ενδυνάμωση των τριγύρω μυών που περιβάλλουν την άρθρωση. Επίσης, βοηθάει στην μετακίνηση και μεταφορά θρεπτικών ουσιών και παραπροϊόντων από και προς τον χόνδρο, το υλικό εκείνο που προστατεύει τις απολήξεις των οστών. Ιδανική άσκηση σε άτομα με αρθρίτιδα είναι το κολύμπι, λόγω της έλλειψης κραδασμών και της μείωσης του σωματικού βάρους του ατόμου που επιβαρύνει τις αρθρώσεις. Στόχος των προγραμμάτων άσκησης είναι η μείωση της δυσκαμψίας, της μυϊκής ατροφίας, του πόνου και της αδυναμίας λόγω υποκινητικότητας. Το ασκησιολόγιο θα πρέπει να έχει στόχο βελτίωσης της λειτουργικής ικανότητας και της φυσικής κατάστασης.
ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
- Καρδιοαναπνευστική Άσκηση: Η καρδιοαναπνευστική άσκηση δε θα πρέπει στις πρώτες προπονητικές μονάδες να ξεπερνά τα 10΄(στόχος: 30΄). Η συχνότητα της άσκησης πρέπει να είναι 2-3 φορές την εβδομάδα (ιδανική 3-5 ημέρες/ εβδομάδα). Ένταση της αερόβιας άσκησης πρέπει να είναι στο 50% της μέγιστης καρδιακής συχνότητας (ως 70-75% Μ.Κ.Σ). Κατάλληλοι τύποι αερόβιας άσκησης θα πρέπει να είναι: στατικό ποδήλατο, κολύμπι, περπάτημα.
- Μυϊκή Ενδυνάμωση: Οι ασκήσεις νευρομυϊκής λειτουργίας πρέπει να απαρτίζονται από 2-3 επαναλήψεις των 1-3 σετ αρχικά και στη συνέχεια να αυξάνονται προοδευτικά σε 10-12 επαναλήψεις των 3-5 σετ. Η χρήση αντιστάσεων δεν απαγορεύεται αλλά με την χρήση κυρίως λάστιχων και ελαφριών αλτήρων.
- Ευλυγισία – Ευκαμψία: Κάθε προπονητική μονάδα θα πρέπει να ξεκινά με ήπια προθέρμανση και η αποθεραπεία με την χρήση παθητικών και στατικών διατάσεων. Αυτές οι ασκήσεις θα είναι καλό να γίνονται καθημερινά για να διατηρούν τις αρθρώσεις σε πλήρη σταθερότητα και να προλαμβάνουν την σκληρότητα και τις παραμορφώσεις.
- Οδηγίες ασφάλειας: Σε περίπτωση εμφάνισης κάποιας ενόχλησης ή μυϊκού πόνου απαραίτητη είναι η τοποθέτηση πάγου για 15-20΄.
- Σημεία προσοχής: Αποφυγή έντονης άσκησης και άσκηση τις πρωινές ώρες.
- Απαραίτητη διακοπή της άσκησης: Απαραίτητη είναι η διακοπή της άσκησης σε περιπτώσεις ασυνήθιστης κόπωσης, αυξημένης αδυναμίας, αυξημένο πρήξιμο στις αρθρώσεις, μειωμένο εύρος κίνησης.
