Όλοι ή σχεδόν όλοι, κάποια στιγμή στην ζωή μας έχουμε πάθει κάποιου είδους διάστρεμμα. Ξέρουμε όμως τι ακριβώς τι είναι; Διάστρεμμα, ονομάζεται η βίαιη διάταση των συνδέσμων και του θύλακα της άρθρωσης και συχνά συνοδεύονται από διάφορης έντασης και βαρύτητας ρήξεις.

Βαθμοί διαστρέμματος ανάλογα με την βαρύτητα της κάκωσης

• α’ βαθμού: είναι το ελαφρό διάστρεμμα και χαρακτηρίζεται από ελαφρά διάταση των συνδέσμων και του θυλάκου της άρθρωσης ή από ρήξη ελάχιστων συνδεσμικών ινών
• β’ βαθμού: είναι το μέσης βαρύτητας διάστρεμμα και χαρακτηρίζεται από μερική ρήξη των συνδέσμων και του θυλάκου της άρθρωσης , περίπου στο 50 % των ινών του συνδέσμου
• γ’ βαθμού: είναι το βαρύ διάστρεμμα και χαρακτηρίζεται από πλήρη ρήξη των συνδέσμων και του θυλάκου της άρθρωσης

Συμπτώματα διαστρέμματος

Τα συμπτώματα είναι οίδημα, πόνος και περιορισμένη κινητικότητα της άρθρωσης. Η διάγνωση γίνεται κλινικά αλλά ο ακτινολογικός έλεγχος είναι απαραίτητος γιατί πρέπει να αποκλειστεί η πιθανότητα συνύπαρξης κάποιου κατάγματος όπως π.χ. διάστρεμμα αγκώνα- κάταγμα κεφαλής κερκίδας , στον καρπό- κάταγμα σκαφοειδούς οστού και στην ποδοκνημική – κάταγμα σφυρών. Παράλληλα επιβάλλονται η stress ακτινογραφίες υπό τοπική αναισθησία για την εξακρίβωση του βαθμού των συνδεσμικών κακώσεων.

Πως αντιμετωπίζεται το διάστρεμμα

• α’ βαθμού: συντηρητική θεραπεία με ελαστική επίδεση, ψυχρά επιθέματα ανάρροπη θέση του μέλους καθώς και περιορισμό της κίνησης της άρθρωσης ή φόρτισης του σκέλους , αν το διάστρεμμα είναι στα κάτω άκρα για 2-3 εβδομάδες.
• β’ βαθμού: συντηρητική θεραπεία με ψυχρά επιθέματα, τοποθέτηση γύψου, ανάρροπη θέση του μέλους και αποφυγή φόρτισης του σκέλους για 4-6 εβδομάδες.
• γ’ βαθμού: συνήθως επιλέγεται η χειρουργική μέθοδος όπου έχουμε συρραφή των συνδεσμικών και θυλακικών στοιχείων που έχουν υποστεί την ρήξη. Μετά την εγχείρηση τοποθετούμε γύψινο νάρθηκα για 2 εβδομάδες και μετά λειτουργικός νάρθηκας για άλλες 4-6 εβδομάδες

Στις κακώσεις α’ και β’ βαθμού πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη προσοχή στην ενεργητική κινησιοθεραπεία για να γίνει σωστή και πλήρης αποκατάσταση της λειτουργικότητας της άρθρωσης έτσι ώστε ο αθλούμενος να μπορέσει να επανέλθει όσο το δυνατόν γρηγορότερα στην ενεργό δράση χωρίς τον κίνδυνο νέου τραυματισμού.